ច្បាប់ស្រី (ត)
លោកទុកស្មើកុកទំផ្ទះ | រង្គំរង្គះ | នឹងបង់អស់ទ្រព្យ។ | |
កន្លងជើងប្ដីពុំគាប់ | ព្រោះចិត្តចង់ឆាប់ | រំលងជើងប្ដី។ | |
ស្មើសត្វលលកស៊ីខ្មោចខ្មី | ហើយច្រាលអប្រិយ | កើតព្យាធិរោគា។ | |
ចង្រៃមួយនៃរាល់គ្នា | ចេញចូលមាត់ទ្វារ | ពុំបានបិទបាំង។ | |
ធ្វេសប្រាណខុសខានមិនរាំង | មិនរុញបំបាំង | មើលយល់សាយសុស។ | |
ទុកស្មើគេអុជចន្លុះ | ឲ្យចោរចូលផ្ទះ | យកទ្រព្យទាំងឡាយ។ | |
ស្រីមួយសើចលេងក្អាកក្អាយ | ឮលេខចម្ងាយ | រំលងផ្ទះបី។ | |
ស្មើសត្វចចាតបក្សី | ចូលភូមិផងក្ដី | ចង្រៃក្ដាត់ណា។ | |
ស្រីមួយដេកដាក់កាយា | ប្រះប្រែអាត្មា | ឲ្យខ្នងទៅប្ដី។ | |
(១១០) | ទុកស្មើពស់ក្រាយអប្រិយ | ឡើងផ្ទះឥតបី | ឥតបើគណនា។ |
ចង្រៃកាចក្រៃពុំជា | នឹងព្រាត់ប្រាសគ្នា | ពុំបានវែងឆ្ងាយ។ | |
ស្រីមួយសក់វែងអន្លាយ | រំសុសរំសាយ | សក់សោតរេរា។ | |
នៅមាត់អណ្ដូងមាត់ទ្វារ | បីដូចមជ្ជរា | ឆ្មាលាក់ក្រចក។ | |
ចង្រៃឥតបីបើរក | រេរាសំកក | មិនចុកសក់ងាយ។ | |
ស្រីមួយដើរទៅទាត់ជាយ | ឮលាន់ស្ទើរធ្លាយ | ប្រថពីសន្ធឹក។ | |
សំពត់ដាច់ដាចមិននឹក | ដើរឮគគឹក | ស្មើសូររន្ទះ។ | |
ញ៉ាំញើសំណើរលះ | ដាក់ជើងលើផ្ទះ | គគ្រាំងគគ្រេង។ | |
កក្រើកផ្ទះទាំងបីល្វែង | ដូចកលគេសែង | របស់ចេញទៅ។ | |
ស្រីមួយឃើញទ្រព្យនៅផ្លូវ | កន្លងហួសទៅ | មិនចាប់ចេញទុក។ | |
(១២០) | ពុំចេរចំណេរទៅមុខ | ពុំចេះដាក់ទុក | រាយរាល់តែល្វែង។ |
ទ្រព្យនោះរលោះចេញឯង | ចង្រៃទាស់ទែង | ធ្វើឲ្យអន្តរាយ។ | |
ទោះឆីចំណីនូវបាយ | លបលូកកកាយ | ពមពុំសណ្ដាប់។ | |
កូនអើយនេះហើយចូរស្ដាប់ | ហៅក្ដីឧបទ្រព | ទាំងដប់ប្រការ។ | |
ឲ្យចៀសអស់ទាំងនេះណា | ឲ្យរៀនលក្ខណា | ទាំងប្រាំពីរផង។ | |
គឺព្រះមានបុណ្យកន្លង | ទេសនាចែងចង | ជាបទគាថា។ | |
មួយមាតុមួយមិត្តភរិយា | កាតុភរិយាជាតិ | ទាសភរិយាផង។ | |
ទាំងបួនប្រសើរឥតហ្មង | គួរឲ្យចាំចង | ទុកក្នុងអង្គា។ | |
រីឯហៅមាតុភរិយា | ប្រពន្ធនោះជា | លោកទុកស្មើម្ដាយ។ | |
ចរិតបីប្រការក្នុងកាយ | មួយចង់ខ្វល់ខ្វាយ | ប្រយោជន៍ឲ្យប្ដី។ | |
(១៣០) | បានថ្កើងរុងរឿងឮល្បី | មិនឲ្យអាប់ប្ដី | ឲ្យបានសក្តិយស។ |
មួយបើប្ដីស្លៀកពាក់ចាស់ | យកថ្មីឲ្យផ្លាស់ | ចាស់ស្លៀកខ្លួនឯង។ | |
ចេះរៀបរណ្ដាប់តាក់តែង | ចំណីផងស្វែង | រកមកឲ្យប្ដី។ | |
មួយបើប្ដីឈឺថ្កាត់អ្វី | ព្រួយប្រឹងមើលប្ដី | រកថ្នាំសង្កូវ។ | |
រកពេទ្យមេមត់នូវគ្រូ | គ្រោះយាមគន់គូរ | មើលប្ដីឲ្យជា។ | |
រីឯហៅកាតុភរិយា | ប្រសើរសោភា | ប្រពន្ធស្មើបង។ | |
នោះមានចរិតពីរផង | ដូចប្អូននិងបង | ចិត្តមូលមួយប្រាណ។ | |
មួយធ្វើឲ្យប្ដីក្សេមក្សាន្ត | របស់ប្ដីបាន | ចេះទុករក្សា។ | |
មួយទោះឮពាក្យអ្នកណា | គេតិះដៀលថា | ស្រដីពីប្ដី។ | |
ពុំត្រូវអាស្រូវអប្រិយ | ចេះការកេរ្តិ៍ប្ដី | បែរបានជាសុខ។ | |
(១៤០) | ទោះបីបើប្ដីមានទុក្ខ | គិតឲ្យបានសុខ | យកខ្លួនធានា។ |
មួយសោតឯមិត្តភរិយា | មានចរិតជា | បីប្រការមិញ។ | |
បីដូចកលមិត្តសម្លាញ់ | មានចិត្តអស់អញ | មិនឲ្យមានហ្មង។ | |
បីដូចកលប្អូននិងបង | ប្រាសយូរលង់ហោង | ទើបមកជួបគ្នា។ | |
មានចិត្តប្រតិព័ទ្ធមហិមា | ត្បិតបានជួបគ្នា | មិនឲ្យមានហ្មង។ | |
មួយមានមារយាទកន្លង | ទោះឃើញប្រុសផង | មិនល្អៀងចិត្តទៅ។ | |
រីទាសភរិយានោះកូវ | ក្នុងមាត្រាត្រូវ | ប្រពន្ធខ្ញុំប្ដី។ | |
ចរិតប្រាំបីប្រការខ្មី | មួយចិត្តខ្លាចប្ដី | ក្រែងប្ដីវាយជេរ។ | |
ប្រុងចិត្តការគិតខ្មាសគេ | មិនឲ្យប្ដីជេរ | បន្ទោសខ្លួនបាន។ | |
ទោះខឹងប្ដីក្រៃប៉ុន្មាន | មិនចេះហៅហាន | ឆ្លើយឈ្លោះតមាត់។ | |
(១៥០) | មួយទោះប្ដីនោះកាចក្ដាត់ | ខឹងដល់វាយវាត់ | ជេរចោរដកទង។ |
No comments:
Post a Comment