|
មិនហ៊ានឆ្លើយឈ្លោះរំលង |
តតបទៅផង |
ក្រែងឮកេរ្តិ៍ឆ្ងាយ។ |
|
មួយចេះប្រដាប់រៀបបាយ |
ប្ដីដើរជិតឆ្ងាយ |
មិនហ៊ានបរិភោគ។ |
|
អត់ចាំទម្រាំប្ដីមក |
ជួបជុំទើបយក |
បរិភោគផងគ្នា។ |
|
នេះឯងហៅទាសភរិយា |
សម្ដេចភគវា |
ទេសនាប្រោសប្រាប់។ |
|
បើអស់ស្រីណាបានស្ដាប់ |
យកទុកជាច្បាប់ |
ក្នុងប្រាណសព្វថ្ងៃ។ |
|
លុះអស់អាយុក្សិណក្ស័យ |
បានទៅកើតឰ |
តុសិតសួគ៌នាយ។ |
|
នឹងបានក្សេមក្សាន្តពណ្ណរាយ |
សេពសុខសប្បាយ |
និរទុក្ខកយា។ |
|
រីឯប្រពន្ធពុំជា |
ពេជ្ឈឃាតភរិយា |
ចរិតមានបួន។ |
|
កុំឲ្យយកទុក្ខក្នុងខ្លួន |
ឲ្យចៀសចេញជួន |
កើតកម្មវេរា។ |
(១៦០) |
មួយចិត្តគំនិតចង់ជា |
ឆ្លាស់ឆ្លើយបំពារ |
បំពានឲ្យប្ដី។ |
|
ប្រទូសរឹងរូសខ្ញូវខ្ញី |
មិនចេះចាញ់ប្ដី |
ថាឯងគ្រាន់បើ។ |
|
ឆ្លើយឆ្លងសូរសងបណ្ដើរ |
ចង់ឈ្លោះឲ្យស្មើ |
ឲ្យលើសប្ដីវិញ។ |
|
មួយមិនចង់ធ្វើបំពេញ |
បង្អាប់ប្ដីវិញ |
ឲ្យថ្កើងខ្លួនឯង។ |
|
អាងចេះដៀលតិះពុំក្រែង |
ឲ្យប្ដីស្ដាប់ឯង |
ដោយចិត្តអន្ធពាល។ |
|
មួយមានចិត្តនោះស្រើបស្រាល |
ចង់ត្រេកត្រអាល |
ចោលពេញមុខប្ដី។ |
|
មួយចិត្តទ្រឹស្ដិទ្រុស្ដអប្រិយ |
ចង់សម្លាប់ប្ដី |
ស្រឡាញ់ប្រុសទៀត។ |
|
គិតកាប់សម្លាប់បង់ម្សៀត |
នឹងយកប្រុសទៀត |
ធ្វើប្ដីមរណា។ |
|
រីឯសត្រូវភរិយា |
ចរិតពុំជា |
ប្រាំពីរប្រការ។ |
|
មួយមិនខ្លាចប្ដីអាត្មា |
បង្គាប់ត្រង់ណា |
ពុំធ្វើតាមចិត្ត។ |
(១៧០) |
មួយទ្រឹងទ្រមឹងស្ងៀមស្ងាត់ |
ប្ដីសួរបីម៉ាត់ |
ពុំស្រដីផង។ |
|
មួយប្ដីស្រដីគន្លង |
ប្រដៅច្បាប់ផង |
ពុំចូលចិត្តស្ដាប់។ |
|
មួយមិនចង់ឲ្យប្ដីគាប់ |
មិនចង់ប្រដាប់ |
ឲ្យប្ដីថ្កុំថ្កើង។ |
|
មួយទោះនឹងស្រដីឡើង |
ពាក្យធំចចើង |
ចចេសនឹងប្ដី។ |
|
មួយទោះប្ដីលោះខ្ញុំស្រី |
វាបម្រើប្ដី |
មិនឲ្យអាក់អន់។ |
|
ឃើញគាប់រីងស្អប់ក្នាញ់គ្នាន់ |
ក្នុងចិត្តប្រច័ណ្ឌ |
ជេរថានាយអាយ។ |
|
មួយត្បិតប្ដីមានសាហាយ |
ហួរហែកសុសសាយ |
ឲ្យប្ដីអាស្រូវ។ |
|
រីចោរភរិយានោះកូវ |
ចរិតពុំត្រូវ |
មានបីប្រការ។ |
|
មួយចង់ចាយទ្រព្យប្ដីណា |
ឲ្យខូចអសារ |
មិនគង់ជាល្អ។ |
|
មួយប្ដីឃ្មាតខ្មីខំរក៍ |
របស់បានមក៍ |
មិនថែទាំទុក។ |
(១៨០) |
លួចឲ្យទៅម្ដាយឪពុក |
ប្ដីសួររកមុខ |
មិនប្រាប់ឡើយណា។ |
|
មួយខ្ជិលមិនចង់ធ្វើការ |
កុហកមុសា |
ថាឯងរវល់។ |
|
ដេកលេងចំខែងអស់កល |
លុះប្ដីគេយល់ |
ពុតធ្វើជាឈឺ។ |
|
ទទូរដេកថ្ងូរហ៊ឺៗ |
ប្ដីហៅមិនឮ |
ពុតចង់តែស្លាប់។ |
|
នេះហៅប្រពន្ធពុំគាប់ |
ស្រីណាកាន់ខ្ជាប់ |
ពុំដែលរសាយ។ |
|
លុះអស់អាយុក្ល័យក្លាយ |
ធ្លាក់ទៅអបាយ |
ទាំងបួនចំពូក។ |
|
តែងនឹងរងទុក្ខរងសោក |
រំដោះរួចមក |
កើតជាមនុស្សខ្ទើយ។ |
|
ហេតុអកុសលនេះហើយ |
ត្បិតខ្លួនឥតត្រើយ |
ធ្វើខុសគន្លង។ |
|
ខុសវត្តប្រតិបត្តិឆ្គាំឆ្គង |
មិនរៀងមិនរង |
ខុសនឹងច្បាប់ស្រី។ |
|
មាក់ងាយនោះមានប្រាំបី |
មានក្នុងបាលី |
ព្រះធម៌លោកថា។ |
(១៩០) |
មាក់ងាយមួយនោះឯងណា |
ត្បិតប្ដីពិការ |
មិនបានមាំមួន។ |
|
ខឹងស្អប់ធុញថប់មិនទ្រាំ |
មិនមានរកថ្នាំ |
គ្រូគ្រោះមេមត់។ |
|
មើលប្ដីឲ្យជាឆាប់ផុត |
ខឹងវិញមិនអត់ |
បន់ឲ្យប្ដីស្លាប់។ |
|
មាក់ងាយមួយប្ដីខ្សត់ទ្រព្យ |
គ្មានកេរកោះគាប់ |
ស្មើនឹងអាត្មា។ |
|
ដៀលត្មះថាច្រាសដោយសារ |
ព្រោះខ្ជិលធ្វើការ |
ទើបគ្មានរបស់។ |
|
មាក់ងាយត្បិតប្ដីអប្បយស |
ឯងត្រកូលខ្ពស់ |
ពូជពង្សពុំស្មើ។ |
|
ឆ្មើងខ្លួនឲ្យប្ដីបម្រើ |
ឈ្លោះឡើងហើយដើរ |
ដៀលត្មះពូជពង្ស។ |
|
មាក់ងាយមួយត្បិតប្ដីល្ងង់ |
ខ្លៅខ្លួនទ្រមង់ |
ទ្រមក់យឺតយូរ។ |
|
ដៀលត្មះពុំចេះអាសូរ |
សម្ដីខ្មោះខ្មូរ |
មិនក្រែងប៉ុនសក់។ |
|
មាក់ងាយមួយប្ដីអាក្រក់ |
សាច់ខ្មៅប៉ប៉ក់ |
មុខអុតស៊ីសុស។ |
(២០០) |
កន្ទ្រល រោងរលក្រអុះ |
សក់ស្កាញស្កូវសុស |
ពោះធំប៉ុនពាង។ |
No comments:
Post a Comment