៤១- | រាជ្យបារាំងសេស | កូនកុំប្រហែស | កុំថ្នមរូបកាយ |
ដើរគិតដេកគិត | ជួញជិតជួញឆ្ងាយ | បើចង់សប្បាយ | |
ស្រេចនៅមានទ្រព្យ។ | |||
រាជ្យហ្លូងពីមុន | រកស៊ីរែកពុន | មានក្រតាមភ័ព្វ | |
រាជ្យលោកឥឡូវ | ត្រូវខំឲ្យញាប់ | តែខ្ជិលច្រើនជាប់ | |
ខ្នោះជើងខ្នោះដៃ។ | |||
តាំងពីឆ្នាំច | ចាំជាដំណ | ទំនិញឡើងថ្លៃ | |
ចងក្បិតឲ្យតឹង | ប្រឹងកុំសំចៃ | សញ្ជឹងយប់ថ្ងៃ | |
កុំឲ្យក្រខ្សត់។ | |||
បើចង់ស្រាលខ្លួន | រៀនសូត្រឲ្យមួន | ឲ្យមាំឲ្យស្ទាត់ | |
កុំចេះស្ទាក់ស្ទើ | ល្ងីល្ងើឥតបទ | បើចេះប្រាកដ | |
ប្រាក់រត់តាមហៅ។ | |||
៤៥- | កុំថ្នមកំលាំង | កាប់ជីកចូកចាំង | កុំថារងាក្ដៅ |
រៀនអ្វីឲ្យឆ្អិន | កុំឲ្យខ្លោចឆៅ | កុំដេកតែខ្លៅ | |
ក្រក្រៅសន្ដាប់។ | |||
បើល្ងង់ឲ្យចេះ | រករៀនតំរិះ | រិះរកតំរាប់ | |
អិន្រ្ទីឆ្វេងស្ដាំ | កុំចាំគេប្រាប់ | រៀនស្ដីរៀនស្ដាប់ | |
រៀនមើលឲ្យស្ដែង។ | |||
កើតមកជាមនុស្ស | ទាំងស្រីទាំងប្រុស | មិនដែលចេះឯង | |
បើក្រឲ្យមាន | វិញ្ញាណចេះក្រែង | គិតគ្រប់កន្លែង | |
កុំដេកតែក្រ។ | |||
កុំប្លន់កុំលួច | កុំខ្ជិលកុំខូច | កុហកឆូវឆ | |
បោកប្រាសយកប្រាក់ | ច្រវាក់ជាប់ក | កាន់មារយាទល្អ | |
សុច្ចរិតត្រឹមត្រូវ។ | |||
កូនអើយរកស៊ី | កកាយធរណី | ធ្វើស្រែយកស្រូវ | |
កុំតាមអ្នកណា | បាតាមតែឪ | លើកភ្លឺជិតផ្លូវ | |
កុំស្រាស់បន្លា។ | |||
៥០- | គេដើរយប់ថ្ងៃ | មុតជើងមុតដៃ | ដឹងចៀសទៅណា |
ចៀសចុះជាន់ស្រូវ | ហើយជេរផ្ដាសា | កូនម្ដាយអាណា | |
ស្រាស់ដើរមិនរួច។ | |||
កុំយកគល់ឈើ | ទៅដាក់ពីលើ | ទោះធំទោះតូច | |
ជំពប់ជើងគេ | គេថាឯងខូច | ជេរដៀលដល់ពូជ | |
ប្រដូចមេបា។ | |||
លើកភ្លឺឲ្យធំ | បង្ហាប់ឲ្យមាំ | គាប់ភ្នែកទេវតា | |
ស្មើបានសង់ស្ពាន | នឹងមិនផលា | កើតសាធុការ | |
អាយុយឺនវែង។ | |||
កូនអើយធរណី | បើតាមគម្ពីរ | ដែលលោកសំដែង | |
កុំចង់បានធំ | ក្រមុំឆ្វេលឆ្វែង | កុំលើកដីឯង | |
លបដាក់ស្រែគេ។ | |||
អំពើអាក្រក់ | មួយចំរៀកសក់ | ធ្លាក់ទៅនិរយេ | |
បច្ចុប្បន្នលោកិយ៍ | កើតក្ដីវាយជេរ | មិនដែលសុខទេ | |
ព្រោះដីមួយហត្ថ។ | |||
៥៥- | កុំជួញចង់ទាស់ | ខូចខាតរបស់ | អស់ទ្រព្យសម្បត្ដិ |
ចង់គង់ប្រយោជន៍ | ឲ្យចេះប្រយ័ត្ន | ពាក្យឪមួយមាត់ | |
ឲ្យគិតមួយម៉ោង។ | |||
សំអាតផ្ចិតផ្ចង់ | លើកភ្លឺឲ្យត្រង់ | កុំលើកឲ្យកោង | |
អ្នកកុំប្រហែស | ក្រែងមានប្រហោង | លើកមើលទំនង | |
ទំនាបទឹកហូរ។ | |||
ចំនួនទឹកស្ទឹង | ទឹកព្រែកទឹកបឹង | ទឹកវាលទឹកអូរ | |
អ្នកលើលិចស្រូវ | ត្រូវបើកបង្ហូរ | អ្នកក្រោមកុំថ្ងូរ | |
បន្ធូរហួសទៅ។ | |||
រាំងរឹងថ្ងៃយប់ | កុំឲ្យបាក់ជ្រៅ | ឆាប់លើកឆាប់ទប់ | |
កត្ដឹកចេញខ្យល់ | តំកល់ទឹកនៅ | បើចង់បានស្រូវ | |
ស្រេចនៅត្រឹមថែ។ | |||
កុំយកគ្រាប់ត្នោត | ទៅដាំទៅដោត | ពីលើភ្លឺស្រែ | |
ចិត្ដគិតប្រមាណ | ចង់បានផ្កាផ្លែ | ដាំដុះដង្ហែ | |
បង្ហិនខ្លួនឯង។ | |||
៦០- | ដល់ត្នោតឡើងគល់ | ឡើងកើតនាំខ្វល់ | ធាងលូតឡើងវែង |
ភ្ជួររាស់ជាប់នឹម | ក្របីជាប់ស្នែង | ទទើសទទែង | |
ភ្ជួរឆ្វេងមិនត្រូវ។ | |||
ដល់ត្នោតវាធំ | មានស្លឹកវាទុំ | វាជ្រុះក្នុងស្រូវ | |
ស្រែឆ្ងាយពីផ្ទះ | ឃ្លាតណាស់ពីផ្លូវ | ទំរាំតែទៅ | |
រលួយស្រូវអស់។ | |||
កូនអើយកុំឆោត | បើចង់បានត្នោត | ដាំដោយកៀនកោះ | |
ដីទួលចំការ | ឯណាចន្លោះ | ដាំជារបស់ | |
ជាយជួររបង។ | |||
របៀបចំការ | ថែទាំរក្សា | យូរៗស្រាស់ម្ដង | |
ស្រាស់ឲ្យត្រូវជួរ | មើលគួរសមផង | កុំបើកមុជឆ្លង | |
ទៅស្រាស់ខាងក្រៅ។ | |||
មិនគាប់ប្រសើរ | របងវាដើរ | អ្នកម្ខាងវាក្ដៅ | |
កើតក្ដីកើតក្ដាំ | អស់ខោអស់អាវ | ខឹងអស់ញាតិផៅ | |
ពីព្រោះចំការ។ | |||
៦៥- | មួយទៀតរបង | ជិតផ្លូវអ្នកផង | គេទៅណាៗ |
ធ្វើឲ្យទូលាយ | កុំរាយបន្លា | កាប់ឆ្កេះទាត់ឆ្ការ | |
ឲ្យឆ្ងាយពីផ្លូវ។ | |||
កុំធ្វើចង្អៀត | ក្រែងយប់អាធ្រាត្រ | ខ្លះមកខ្លះទៅ | |
ចៀសគ្នាមិនរួច | បើកបរកាត់ស្រូវ | ជេរម្ដាយតាមផ្លូវ | |
រហូតដល់ផ្ទះ។ | |||
កូនអើយអ្នកចាំ | អ្នកកុំចងកម្ម | មានពៀរច្រើនណាស់ | |
ជាតិក្រោយខ្វក់ខ្វិន | កខ្វេះកខ្វាស | សូវចោលដីខ្លះ | |
មិនខាតប៉ុន្មាន។ | |||
កុំខ្លាចតែក្រ | ធ្វើរិកមិនល្អ | ច្រើនកើតរឱស្ថាន | |
រអែករអោក | បាត់ញាតិសន្ដាន | ឥតគេរាប់អាន | |
មានតែគេស្អប់។ | |||
កាន់រិកឲ្យខ្ពស់ | ឲ្យខ្ពើមពាក្យឈ្លោះ | ទើបបានជាគាប់ | |
យកឆោតដាក់ខ្លួន | ច្រើនមានគេរាប់ | បើខ្លួនឥតទ្រព្យ | |
កុំធ្លាប់ហ៊ានខ្ចី។ | |||
៧០- | គ្រប់ការសារពើ | ចង្អេរកញ្ជើ | កន្ដាំងតៅល្អី |
រនាស់រទេះ | គោសេះក្របី | បើបានជាខ្ចី | |
ខ្ចីប្រាក់គេទិញ។ | |||
យកមករកស៊ី | ខែមួយខែពីរ | សងប្រាក់គេវិញ | |
របស់បានយើង | ជាជើងជួញចេញ | ឯទ្រព្យនោះមិញ | |
ពេញជាទ្រព្យឯង។ | |||
កុំខ្ចីគេប្រើ | តែមួយដំណើរ | មិនយូរអង្វែង | |
ជួនជាបាក់បែក | ជជែកទាស់ទែង | សងគេមិនលែង | |
ចាស់ផ្លាស់ជាថ្មី។ | |||
កើតមកជាប្រុស | គិតឲ្យសព្វសុស | កុំឲ្យសល់អ្វី | |
បួសរៀនធម៌អាថិ | សាស្រ្ដាបាលី | បរលោកលោកិយ | |
កុំបីចន្លោះ។ | |||
សឹកមករកស៊ី | កកាយធរណី | ធ្វើជាគ្រហស្ថ | |
កុហកជឿបុល | បំណុលរុំកោះ | ច្រើនគេដាក់ខ្នោះ | |
អស់ស្រែចំការ។ | |||
៧៥- | ធ្វើរាស្រ្ដរកស៊ី | ចិញ្ចឹមគោញី | ថែទាំព្យាបាល |
ក្រហេតុពីខ្ជិល | មានត្បិតអុស្សាហ៍ | អ្នកមានប្រាជ្ញា | |
មិនស្មើគំនិត។ | |||
កំណើតសំណាង | សំណូមសូមសាង | កកើតពីគិត | |
ពីកាលជាតិមុន | បុណ្យព្រេងអតិត | កើតរូបគំនិត | |
ទើបកើតសំណាង។ | |||
ឯមនុស្សសំណល់ | ល្ងង់ល្ងើងឿងឆ្ងល់ | ទាស់ទែងក្អេងក្អាង | |
ដប់ឆ្នាំនេះហើយ | ប្រកាន់ម្យ៉ាងៗ | ខ្លះអួតសំណាង | |
ខ្លះអាងគំនិត។ | |||
កូនចៅប្រុសស្រី | រកប្រពន្ធប្ដី | ឲ្យរកស្រុកជិត | |
បើរកស្រុកឆ្ងាយ | ឲ្យម្ដាយពិនិត្យ | ឲ្យត្រឹមត្រូវពិត | |
ពូជពង្សាវតារ។ | |||
កូនអើយអ្នកចាំ | កុំជឿខែឆ្នាំ | កុំជឿតំរា | |
ពាក្យក្បួនទាំងឡាយ | កើតពីមនុស្សចារ | ពីដូនពីតា | |
ចារតាមសំគាល់។ | |||
៨០- | អ្នកជឿតែពូជ | អំបូរធ្លាប់ខូច | វាខូចរាងរាល់ |
ពូជមានវាមាន | ពូជទាល់វាទល់ | កុសលអកុសល | |
យើងមើលមិនជាក់។ |
Saturday, August 31, 2013
ច្បាប់ល្បើកថ្មី (២)
Labels:
កំណាព្យ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment